Author: JanMusschoot

NewB rammelt aan alle kanten

De coöperatieve NewB is erin geslaagd om 35 miljoen euro op te halen bij investeerders. NewB mag nu een banklicentie aanvragen.

De nieuw op te richten bank kreeg veel steun van opiniemakers, middenveldorganisaties en politici.

Ik wens de coöperanten veel succes. Maar ik vrees dat NewB geen leefbaar businessmodel heeft.

Enkele vragen voor investeerders:

Banken streven naar schaalvergroting, om de kosten van digitalisering en regelgeving beter te kunnen opvangen. Hoe kan een kleine bank als NewB deze kosten dragen?

In Duitsland zijn er de voorbije jaren bijna duizend coöperatieve banken verdwenen. Wat maakt NewB anders?

Klanten die een ethische bank willen, kunnen nu al terecht bij Triodos. Klanten die een Belgische coöperatieve bank willen, kunnen nu al terecht bij Crelan. Waarom zouden deze mensen hun geld verplaatsen naar NewB?

NewB presenteert zich als een duurzame bank. Maar je kan ook bij je grootbank een groene lening krijgen. Waarom zou je dan voor NewB kiezen?

NewB is opgericht in 2011 en heeft nog niets verwezenlijkt. Ondertussen zijn grote spelers zoals de Europese Investeringsbank en de Europese Centrale Bank ook op de klimaattrein gesprongen. Waarom is NewB dan nog nodig?

Wie er toch aan denkt aandelen te kopen, leest best eerst Koen ‘Kaaiman’ Meulenaere.

Productivity data

Productivity isn’t everything, but in the long run it is almost everything.

Paul Krugman

International datasets on productivity:

EU KLEMS (‘measures of economic growth, productivity, employment, capital formation, and technological change at the industry level for all European Union member states, Japan, and the US’)

WORLD KLEMS

MICROPROD

CompNet (‘micro-based competitiveness dataset for European countries, unprecedented in terms of coverage and cross-country comparability’)

Belgische spaarders zijn rotverwend

Tien redenen waarom Belgische spaarders rotverwend zijn.

  1. Je spaargeld wordt gegarandeerd door de overheid.
  2. Een spaarrekening kost niets.
  3. Je ontvangt een rente van minstens 0,11% zonder risico’s te nemen.
  4. Ter vergelijking: Nederlandse spaarders krijgen 0,01% rente bij hun grootbank.
  5. Sommige banken rekenen negatieve rentes aan bij hun rijke klanten. Kleine spaarders worden gepamperd.
  6. Spaarders die de moeite doen om over te stappen kunnen 0,60% rente krijgen.
  7. Je rente wordt niet belast.
  8. Ter vergelijking: Nederlanders moeten belasting betalen op een fictieve rente op hun spaargeld. Die fictieve rente ligt veel hoger dan de werkelijke opbrengst.
  9. Je kan je geld ieder moment opvragen.
  10. De lage rente geeft mensen iets om over te klagen, wat hen gelukkig maakt.

Zie ook Waarom je (bijna) geen rente krijgt op je spaarrekening.

Zeurpieten

Nederland is in de ban van het jaarlijkse zwartepietendebat. Maar ik wil het hier even hebben over de Hollandse zeurpieten.

-‘De inflatie in Nederland bedraagt meer dan twee procent!’

-‘Onze pensioenen worden gekort!’

De zeurpieten moeten niet lang nadenken over de schuldige.

-‘De ECB natuurlijk! Met een voorzitter uit Italië of Frankrijk, dat kan niet goed gaan. Spilzieke Zuid-Europeanen! Huilie-huilie.’

In werkelijkheid is de inflatie in Nederland hoger doordat de Nederlandse regering de BTW verhoogde. De pensioenen moeten lager doordat De Nederlandsche Bank de rekenrente vastkoppelde aan de risicovrije langetermijnrente.

De Nederlanders moeten dus stoppen met de zwarte piet door te schuiven naar de ECB. De verantwoordelijken zitten in Den Haag, niet in Frankfurt.

Subsidies voor luchtvervuiling

Aardgas en stookolie zijn relatief propere brandstoffen. Zeker in vergelijking met steenkool en hout.

Bron

Je zou dus verwachten dat kolen en hout meer belast worden.

Het tegendeel is waar.

De BTW op aardgas en stookolie: 21%.
De BTW op steenkool: 12%
De BTW op brandhout: 6%

Bovendien bestaat een deel van de factuur voor aardgas en stookolie uit heffingen. Op steenkool heft de overheid dan weer geen accijnzen.

De vervuiler betaalt krijgt subsidies in België…

En dan maar janken over het gat in de begroting en dat we onze milieudoelen niet halen.

De volgende federale regering weet alvast wat te doen.

Cross border financial services: Europe’s Cinderella?

The Belgian Financial Forum and SUERF held a colloqium about cross border financial services in Europe.

An impressive line-up of speakers from the public and private sector discussed why European banks don’t sell more services outside their home countries.

Some pointed out that regulation is still fragmented along national borders – despite the banking union.

But the recurring theme of the day was the lack of profitability. There is no business case for mergers and acquisitions. Countries like Germany and Italy have way too many banks.

Chart by Morgan Stanley, via Johannes Borgen

The industry would be better off with fewer players, but nobody wants to take over small banks with wafer-thin margins.

You can read my Twitter thread about the event here.

The slides of the presentations are available here.

De staatsschuld is veel te laag

De nieuwe federale regering heeft extra geld nodig. De oplossing is simpel: lenen. En dan bedoel ik niet 11 miljard euro lenen om het gat in de begroting te dichten. 11 miljard euro is peanuts. Nee, België moet honderden miljarden lenen. De staat kan immers lenen aan negatieve rente.

Mijn advies aan de toekomstige minister van Financiën: leen 1000 miljard, steek het in een kluis, en binnen twee jaar moet je maar 988 miljard terugbetalen. Voila, 12 miljard verdiend zonder hogere belastingen!

Naast het positieve effect voor de begroting, is een hogere uitgifte van overheidsobligaties overigens ook een oplossing voor het tekort aan risicoloze financiële activa, de zogenaamde safe asset shortage.

The Weimar hyperinflation revisited

In a 2017 blog post, I wondered why Germans remember the hyperinflation of the Weimar Republic era.

Nils Redeker, Lukas Haffert and Tobias Rommel have recently published a paper about this very question. In Misremembering Weimar: unpacking the historic roots of Germany’s monetary policy discourse, they show that

most Germans do not know that Germany’s interwar period was shaped by two separate crises, but rather see them as being one and the same.

Furthermore,

Looking back into a skewed version of their own history, many Germans conclude that mass unemployment and high inflation are just two sides of the same coin. What makes this worse is that this misconception is especially prevalent among well-educated and politically interested Germans. Hence, the group of people following the ECB’s monetary policy most closely is also the group most likely to draw the wrong lessons from German history. But public thinking about Weimar economic history is not just substantially flawed. We can also show that the skewed memory of the Weimar Republic still affects the way in which at least some Germans think about monetary policy today.

Update 15/02/2020: The following comment on a FT Alphaville article about German financial assets corroborates Redeker et al‘s thesis:

The commenter is probably well-educated, or he wouldn’t read Alphaville. But he makes two mistakes. First of all, the hyperinflation did not occur in the 1930s. Secondly, there is a logical inconsistency. If Germans fear hyperinflation, why do they hold 40% of their assets in currency and deposits? That doesn’t make any sense, as a new hyperinflation would make these assets worthless.