Is het een drama dat iemand tijdelijk meer krijgt om thuis te blijven dan om te gaan werken?
Dit verhaal uit Amerika toont wat er kan gebeuren wanneer mensen per se willen gaan werken uit schrik om geld te verliezen:
Wat kost de economie en de maatschappij meer?
Stroomt het geld van de Nederlandse en Duitse belastingbetalers naar de luie Italianen? Philipp Heimberger en Nikolaus Krowall zetten enkele feiten over de Italiaanse economie op een rijtje in dit artikel.
Korte versie op Twitter:
De coronacrisis is een ongeziene klap voor de economie.
Deze schok is helemaal anders dan de bankencrisis, de eurocrisis of de recessies van de jaren ’70 en ’80. De oorzaak van de huidige crisis ligt buiten het economisch systeem. Niet bij roekeloze bankiers, fiscale excessen, oliekartels, stakingen, inefficiënte bedrijven of torenhoge inflatie.
Bedrijven, werknemers, banken en belastingbetalers zitten momenteel in hetzelfde schuitje. Iedereen wil dat de economie zich veilig kan herstellen, zonder permanente schade.
Daarom is het teleurstellend dat belangengroepen de coronacrisis gebruiken om hun oude verlanglijstjes door te drukken.
Voorstellen als hogere belastingen voor “de rijken” of een btw-verlaging voor de horeca zijn niet nodig, niet eerlijk en niet efficiënt.
Het is veel beter om de reële schade te vergoeden. Zo kunnen bedrijven de crisis overleven en blijven de koopkracht en de tewerkstelling op peil. De banken zullen slechts minimale kredietverliezen lijden. Gerichte, tijdelijke coronasteun slaat geen gat in de toekomstige begroting, zodat er geen nieuwe belastingen nodig zijn.
Hoog tijd om de klassenstrijd te stoppen!
Toegegeven, het klinkt te mooi om waar te zijn. Hoe kan een pizzarestaurant geld verdienen door haar eigen pizza’s te kopen?
Het verhaal begint met klachten over koude pizza’s. Bizar, aangezien het restaurant helemaal niet aan huis leverde!
Lees het volledige relaas van Ranjan Roy: Doordash and Pizza Arbitrage.
Hoe raken we uit de coronacrisis? Dit zeiden de Vlaamse media-economen in maart:
Geert Noels en Stijn Baert zitten in het economisch relancecomité van de Vlaamse regering.
Wat een bloedarmoede.
Dit is een update van mijn coronaplan. De trage Belgische aanpak heeft het voordeel dat we kunnen leren van buitenlandse voorbeelden.
Deze versie van het plan heeft bovendien aandacht voor lokale besturen en verenigingen. Ook zij zullen immers inkomsten verliezen door de crisis.
De (federale) regering betaalt 90% van de kosten opgelopen tijdens de corona-lockdown, evenredig met het omzetverlies en beperkt tot de belastingen die het bedrijf de voorbije 3 jaar betaalde. Bedrijven die steun krijgen, mogen de komende 3 jaar geen geld uitkeren aan aandeelhouders. Eventueel kunnen ook eisen gesteld worden op het vlak van tewerkstelling. Financiële bedrijven zoals investeringsmaatschappijen en banken worden uitgesloten1.
Kosten omvatten onder andere huur, rente, verzekeringen, afschrijvingen en lokale belastingen. Geen personeelskosten, aangezien die al gedekt worden door het stelsel van tijdelijke werkloosheid.
Voordelen:
Voor bedrijven die minder dan 3 jaar actief zijn, kan gedacht worden aan een belastingkrediet.
De (gemeentelijke opcentiemen op de) verkeersbelasting en onroerende voorheffing zijn weinig conjunctuurgevoelig. De personenbelasting zal echter gevoelig dalen.
Om het tekort op te vangen, kunnen gemeenten personeel ontslaan (zoals in de V.S. gebeurt) of geld lenen. Maar de interest die gemeenten betalen is veel hoger dan die van de federale overheid.
Het lijkt daarom aangewezen dat de bijdrage voor de gemeenten stabiel blijft. Laat de federale overheid een donatie geven die in lijn ligt met het bedrag dat we zouden verwachten zonder corona.
Door de coronacrisis kunnen veel verenigingen niet langer geld ophalen. Jeugdverenigingen kunnen geen fuiven organiseren, benefietetentjes zijn niet mogelijk, enz. De Vlaamse regering en/of de gemeenten moeten een regeling uitwerken voor het verenigingsleven. Voor de meeste verenigingen zal het immers niet lukken om later in 2020 nog iets te organiseren.
Help dit plan op de politieke agenda te zetten! Schrijf lezersbrieven. Spreek je burgemeester of parlementslid aan. Laten we er met zijn allen voor zorgen dat we de financiële schade van deze crisis zo klein mogelijk houden.
De federale en de Vlaamse regering hebben de acute fase van de economische coronacrisis goed aangepakt. Getroffen gezinnen en ondernemingen kunnen hun rekeningen blijven betalen dankzij een reeks maatregelen1.
Voor bedrijven waarvan de omzet langere tijd laag zal blijven2, lopen de kosten echter op. Zonder steun zullen ook veel gezonde bedrijven overkop gaan.
Mijn plan hieronder gaat uit van de volgende principes
Niemand.
Het begrotingstekort zal spectaculair stijgen door de coronacrisis. De overheid krijgt immers minder BTW, sociale zekerheidsbijdragen en bedrijfsvoorheffing binnen. Tegelijk geeft ze meer uit in de vorm van werkloosheidsuitkeringen en steun aan bedrijven.
Maar van waar moet het geld dan komen om dat allemaal te betalen? Hogere belastingen?
Nee. De overheid leent het tekort op de obligatiemarkten. Door de tijdelijke hulp kunnen de gezinnen en de bedrijven deze crisis met zo min mogelijk schade overleven. Op die manier zal de economie zich snel herstellen.
Een hogere staatsschuld is in deze tijden dus een vorm van goed bestuur!
Update 23/05/2020: Morgan Housel beschrijft in Who pays for this? hoe Amerika de staatsschuld aanpakte na de Tweede Wereldoorlog.
Kort samengevat: de oorlogsschuld werd nooit afgebouwd. Sterker nog, de V.S. boekten bijna ieder jaar nieuwe begrotingstekorten. Maar de economie groeide sneller dan de staatsschuld, waardoor de schuldgraad kromp.
Duitsland is al jaren in de ban van de schwarze Null. De begroting mag er geen tekort (=rode cijfers) vertonen. De bondsregering streeft minstens naar een zwarte nul (=een begroting in evenwicht), en liefst een overschot.
Volgens de twitteraccount van Angela Merkels CDU-partij is de zwarte nul zelfs een fetisj.
Dat klinkt niet alleen een beetje creepy, dat is het ook.
Een overschot op de begroting betekent immers dat de Duitsers meer belastingen betalen dan de overheid uitgeeft. Waanzin, zeker op een moment dat de overheid kan lenen aan een negatieve rente.
Bovendien is het niet zo dat de Duitse overheid geen zinvolle uitgaven kan doen.
Werkgevers en werknemers hebben opgeroepen om 450 miljard te investeren om de Duitse economie toekomstbestendig te maken. Maar de politiek zegt ‘nein!’.1
Het weekblad Stern zette onlangs op haar cover Kassen voll, Land kaputt! Die titel heeft geen vertaling nodig.
Het is overigens niet alleen in Duitsland dat het afbouwen van de staatsschuld een fetisj lijkt. In de figuur hieronder staan de euro-landen met een overschot in het blauw (ja, ook Griekenland!).
Terwijl Nederland kampt met een lerarentekort, zwemt de regering van Mark Rutte in het geld.
Wat is de beste investering in de toekomst? Een lagere staatsschuld of een beter geschoolde bevolking?
Lees ook Duitse traantjes en Zijn de Duitse pensioenen onbetaalbaar?
Je hebt misschien al gemerkt dat ik op vrijdag afwisselend schrijf over geldweetjes en de belastingen.
Deze week wijk ik af van dit schema door de actualiteit.
Volgens gouverneur Wunsch van de Nationale Bank moet België de begroting snel op orde krijgen.
Iemand die iets kent van economie weet dat dit niet waar is. De Amerikaanse economie groeit sneller dan de Europese, dankzij grotere begrotingstekorten.
Maar goed, laten we er van uitgaan dat de volgende federale regering een begroting in evenwicht wil. Dan doet men altijd alsof er maar twee opties zijn: besparen in de uitgaven of extra belastingen. Bijvoorbeeld Voka-econoom Bart Van Craeynest: “Hogere belastingen of verdere besparingen, de bevolking zal het sowieso voelen”.
Er is echter een derde piste waar niemand over spreekt, namelijk profiteren van de negatieve rente.
Hierbij dus nog eens mijn plan: België moet zoveel mogelijk obligaties uitgeven met een negatieve rente. Steek het geld bij onze goudvoorraad. Op de vervaldatum moeten we minder terugbetalen dan we geleend hadden. Miljarden euro gratis geld!
Hoe blind zijn onze politici? Ze pesten liever hun kiezers dan te kiezen voor de pijnloze optie. Waanzin!
Ik ben voor alle duidelijkheid ook voor lagere belastingen en een efficiëntere overheid. Maar in tegenstelling tot de televisie-economen heb ik wel een realistisch plan.