Er valt heel wat te leren uit de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Hoogstwaarschijnlijk gaan de analyses in de kranten weer niet verder geraken dan enkele clichés. Domme Amerikanen hebben een racist gekozen. Trump is de schuld van de globalisering, omdat mensen hun werk kwijtraakten toen de fabrieken naar het buitenland verhuisden. Er is een moddercampagne gevoerd.
De kaste van opiniemakers heeft ook enkele simplistische “oplossingen” voor deze problemen in petto. Er moet geluisterd worden naar “het signaal van de kiezer”, iets wat we in Vlaanderen ook al 25 jaar horen. Racisme zal zichzelf oplossen wanneer de oudere blanken uitsterven en de jongere generatie een minderheid vormt tussen andere minderheden. De ongelijkheid zou opgelost worden door één of andere vorm van herverdeling van de winnaars naar de verliezers, zonder te specifiëren hoe. Voor de vuile campagnes is er niet direct een oplossing, maar we prijzen ons gelukkig dat het er in ons land beschaafder aan toe gaat.
Voor wie de moeite doet om verder te kijken dan zijn neus lang is, waren de voorbije 18 maanden echter een masterclass.
In deze post lijst ik op wat een aandachtige toeschouwer kon leren op het vlak van (1) politieke strategie, (2) de gefilterde werkelijkheid van de media, (3) inzichten in het kiespubliek, (4) de politieke gevolgen van massamigratie en tenslotte (5) van de macht die gemotiveerde individuen hebben dankzij het internet. Continue reading “Wat hebben we geleerd uit Trumps triomf?”